"Sana pul koleksiyonumu gösteriyim" cümlesi eski filmlerde hep fesatça kullanılmış olsa da, aslında güzel bir hobi. Canım dedeciğimin pul koleksiyonunu dün gibi hatırlıyorum, cımbız gibi bir şeyle alırdı pulları büyük bir sabırla dizerdi,defterine. O defterin özel bir adı var mıydı acaba ?? Eski insanlar hep sabır gerektiren şeyler yapmışlar ondan mı bu kadar mutlular acaba ? Mektuplaşmak diye bir şey varmış. Sevdiğin birine mektup yazar haftalar aylarca beklermişsin ,ne geleceği belli olmayan bir sözü,bir cevabı ... Sabretmek varmış eskiden. Sevmek varmış.
Pul aslında ya dedemin karakterinin bir parçasıydı yada unutmaması gereken bir şeyleri hatırlatıyordu hep ona. Ben büyüdüm zaman akıp geçti, yapacak ne kadar çok şeyi olsa da, ne kadar gezse de, hiç aynı sayıda kalmadı o pullar. Hep arttı ... İçinde bir yaşanmışlığı taşıyan, uzaklara veya yakın uzaklıklara bin bir çeşit duygu taşıyan mektupların üzerine yapıştırılan pullar, bu kadar sabrı hak ediyordu.
Tarih kitapları, gözlüğü,tavlası, ve tabiki biricik sevgilisi anneannem : )) vazgeçilmezleriydi. Tabiki sadece birini hiç bir şeye değişmezdi. Neyse konuya dönelim,Kaç pul var saymadım ama öyle yeni hobiler gibi hep yarım yamalak değil. Bir kere başlamış ve güzel hayatının sonuna kadar toplamış hepsini. Binlerce pul...
Keşke burada olsaydın canım dedeciğim. Keşke hep sana anlatmadığım şeyleri bile hissedip bana en doğru yorumları yapsaydın, keşke hayatla ilgili, sağlıkla ilgili hep nasihat verseydin. Keşke aklım karıştığında sen olsaydın, yanlış yaptığımda,en mutlu anımı görseydin. Tamam kızım doğru yapıyorsun devam et deseydin, dur geri dön deseydin. En güzel örneğim, biricik dedeciğim. Seni çok seviyorum. Keşke hiç gitmeseydin...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder