Sen nasıl seversin?

Sevdiğimde tapar gibi, üzdüğümde beni öldürmeyi düşündürecek kadar, yalanımı hiç yakalayamayacak kadar, âşıksam hiç söylemeyecek kadar. Biterse güzel hatırlamamı kimsenin engelleyemeyeceği kadar, sanki hiç yaşanmamış gibi hissedecek kadar az ve o kadar da çok sevebilirim aynı anda...


  Bu yüzden aşkın karşısında hep güçlü hissederim kendimi, belki de “gerçek” olanı hiç görmediğim için “en büyük yanılgı” nın içersindeyim… Eğer öyleyse, gerçek aşk karşıma çıktığında, hiç dokunulmamış, hiç yara almamış bir yerden acıyacak canım. Ama acı da yaşattığını hissettirir bazen insana, razıyım…


(***bana özel bir not,aklımda...)