Neden Acıyla Yoğrulmuş...

Neden acıyla yoğrulmuş tüm güzel şiirler, yazılar, sözler ? Neden hatırladığımız tüm aşk hikayelerinin sonunda onlar erememiş muradına ? Neden Sezen aksu ,Uzanıp kanlıcanın orta yerinde bir taşa,gözünün yaşını hisara doğru yüzdürdüğünde, en derin duygularımıza değebiliyor?

"Onlar ermiş muradına" 'dan sonra artık bu 2 kişinin özel hayatı oluyor. Konuşulacak bir şey kalmıyor. Ama acı çeken 2 aşık hakkında her zaman konuşulcak bir şeyler oluyor, özel değil halka mal oluyorlar, daha romantik söylemek gerekir ise, Leyla ile Mecnun gibi, Ferhat ile Şirin gibi,Romeo ve Juliet gibi... efsane oluyorlar...

Çünkü, acı hayatı hatırlatıyor. Acı, yaslanıp durmuyor omzunda, içine saplanıyor. Aslında mutluluğunda anlatacak, anlatılacak çok şeyi var. Ama melektense, şeytanı dinlemek daha merak uyandırıcı, mutlu sondansa acılı bir aşkı izlemek daha sürükleyici...

Oysa mutlulukta, acı gibi sizi en derinden yakalabilir. Hayatın her yerinden, her anında yakalayabilir. Özdemir Asaf'ın yakalabildiği gibi;

YAŞAM

Sanırım görmediniz;
Şimdi şuradan geçti.
Yazık görmediyseniz
Böcek gibi güzeldi

Sadece bir tırtılın, kelebeğe dönüşmesinde, bir annenin bebeğini ilk kucağına alışında,bir bebeğin ilk adımında, bir aşkın içinde büyüttüğü kocaman sevginin sıcaklığında, içten bir gülümseme de,sadece yan yana oturmanın bir insana verdiği huzurda, bir kedi yavrusunun bakışında, sabah ilk gözünüzü açtığınızda,

Hayat mutluluğun içinde, mutluluk ta hayatın içinde. Sadece acı dokunabiliyor sansan da sana, sürekli sana dokunduğundan unuttuğun mutluluğun dokunuşu da bir yaprak gibi, yağmur yağdığında toprağın kokusu gibi, bir böcek gibi, bir efsane gibi güzel ve duygusal...

Acıyı anlatan şiirler, yazılar, şarkılar, filmlerle dokunmak neden daha kolay da, mutlulukla dokunmak daha zor insanlara? Başkalarının mutluluklarından çok, başkalarının acılarını izlemenin,dinlemenin, acılarımızı hafiflettiğine mi inanıyoruz yoksa?

Hayatın içindeki acıyı unutalım demiyorum ama mutluluğa da gereken değeri verelim. Klişeleştirmeyelim,izlenebilir, dinlenebilir olduğunu bilelim, mutluluğu da anlatalım,konuşalım...Bilin ki ,"Onlar ermiş muradına" 'dan sonra da anlatılacak çok şey var...