Karışık

Aşk ve acı birbirlerine en uç noktalarından bağlı değil miydi,

Sevgi de onların olgunu, gerçek mutluluğun sahibi

Pişmanlık, taşıyabileceğin kadarsa hüzün,

Taşıyacağından fazlaysa ölüm,

"Özlemek ise,ölmekten sadece iki harf fazla be çocuk." (C.Süreyya)

Kıskançlık, tohumunda kaybetme korkusu,

Egonun son adımı

Yalnızlık mı? Özdemir Asaf'a saygım sonsuz ama, Yalnızlık bazen,paylaşılsa da yalnızlık.

Haykırsan, Ağlasan da, yedi cihana yaysan da yalnızlık.

Kararsızlık, tadını kaçırdığından sonunda yanlış karara mahkum pişmanlık

İyilik ve Kötülük, veya zaten birbirlerinin içinde mi ikisi de?

Birine kötü diyebilmek için ne kadar tanımak gerek onu?

Ya iyi demek için ?

Paylaşmak,benim için en özeli,

Yaşam, insanın her uyandığında elinde zannettiği,

en güvendiği ama değer vermeyi en çok unuttuğu,

en büyük mucize olduğunu unutup, 

mucizenin kendinde, içinde aradığımız ve bu yüzden hep kaçırdığımız mucize,hayat.